دولتمردان عثمانی و رهبران قیام ترکان جوان، در دوران جنگ جهانی اول دست به نابودی عمدی و از پیش برنامه‌ریزی شده‌ی جمعیتِ ارمنیِ ساکن در سرزمین‌های تحت‌کنترل خود زدند. این عملیات در قالب کشتارهای دسته‌جمعی و نیز تبعیدهای اجباری انجام می‌پذیرفت؛ در شرایطی که موجبات مرگ تبعیدشدگان را فراهم آورد.
امروزه تعداد کلِ قربانیانِ نسل‌کشی ارمنیان بین زیر دو میلیون نفر برآورد شده‌است. در طی این دوران دیگر گروه‌های قومی منطقه، از جمله آشوریان، یونانیان و کُردها نیز به طریقی مشابه مورد حملهٔ ترکان عثمانی قرار گرفتند. به گونه‌ای که بسیاری از محققان این رویدادها را نیز بخشی از همان سیاست نابودسازی قومی دولتمردان تُرک دانسته‌اند.
تعداد قربانیان نسل‌کشی آشوری‌ها را ۲۷۵٫۰۰۰ نفر، نسل‌کشی یونانیان را ۵۰۰٫۰۰۰ نفر و کشتار کردهای علوی را حدود ۵۰ تا ۷۰ هزار نفر تخمین زده‌اند. این رویدادها به‌طور گسترده به عنوان اولین نسل‌کشی‌های سده بیستم شناخته می‌شود.
————-
منبع
نقیب‌زاده، احمد، تاریخ دیپلماسی و روابط بین‌الملل، نشر قومس
قربانیان ارمنی قتل‌عام شده در یک گور دسته‌جمعی در گورستان ارزروم به خاک سپرده می‌شوند.
