" جورج برنارد شاو " در ۲۶ ژوئیه ۱۸۵۶میلادی در شهر دوبلین در کشور ایرلند چشم به جهان گشود. پدرش مردی فقیر و دائم‌الخمر بود، اما مادرش زنی باهوش، فعال، خواننده و نوازنده پیانو بود و همواره با شوهرش برسر می‌گساری جنگ و جدل داشت.
جورج برنارد شاو بدون تردید از بزرگترین نمایش‌نامه‌نویسان جهان است. به‌گونه‌ای که برخی حتی او را از شکسپیر نیز برتر انگاشته‌اند. او یکی از برترین نقادان موسیقی و تئاتر نسل خود به شمار می رود.
در نمایشنامه‌های شاو طنز جایگاهی خاص دارد و بیشتر به جای آن‌که در رفتار شخصیت‌های نمایش به کار رود، به شکل بحث و گفتگو است. زیرا شاو علاقه بسیاری به برخورد آرا برای ترسیم وقایع و کشمکش‌های عاطفی داشت.
جورج برنارد شاو به‌هرحال بعد از شکسپیر بزرگترین نمایشنامهنویس انگلیسی است. او در سال ۱۹۲۵میلادی آکادمی سوئد جایزه نوبل ادبیات را به خاطر آثارش که آکنده از مسائل انسانی بود و نیز به خاطر طنز خاص او به وی اهدا کرد. که البته ایشان از پذیرش آن (برای اعتراض به نوبل) خودداری نمود.
سرانجام شاو در ۹۵ سالگی بر اثر افتادن از درخت که در حال هرس کردن آن بود استخوان رانش شکست و در دوم نوامبر ۱۹۵۰میلادی درگذشت. همان‌شب در غم از دست دادن این نمایشنامهنویس تمام تماشاخانه‌های دنیا چراغ‌هایشان را خاموش کردند.
شاو در میان مردم چنان شهرت و اعتباری داشت که همگان مرگ او را چون مرگ "متوشالح" -کاهن بزرگ یهود که به روایت کتاب مقدس ۹۶۹ سال عمر کرد- می‌پنداشتند.
" جورج برنارد شاو " در حال عکاسی
