شصت و پنج میلیون سال پیش دایناسورها به همراه بخش اعظمی از گونه‌های روی زمین ناگهان ناپدید شدند. این انقراض دقیقا در همان زمان اتفاق افتاد که یک سیارک غول پیکر به زمین برخورد داشت.
پژوهشگران معتقدند پس از برخورد این سیارک به زمین -در منطقه‌ای که در اعماق آن منابع نفتی ذخیره شده بود- سوختن نفت میلیون ها تن دوده ایجاد کرد. که این مهم باعث ایجاد هاله‌ای از ابر و گرد و غبار در زمین و کاهش نور خورشید برای سالها و ایجاد یک دهه سردی جهانی شده است.
این رویداد که باعث از بین رفتن و انقراض ۷۵ درصد از گونه‌های جانوری و گیاهی شده است، کرتاسه-پالئوژن(K-Pg)، نامیده می‌شود. این یک رویداد جهانی بود که تمام زمین را در برگرفت.
همین که سیارک چیکسولوب به زمین برخورد کرد، نفت محبوس در سنگ را رها ساخت. ریزش “افق آب عمیق” ۴٫۹ میلیون بشکه نفت را فقط از یک سوراخ کوچک در کف اقیانوس ایجاد کرد. چاله چیکسولوب ۱۸۰ کیلومتر عرض داشت، گرمای زیاد برخورد نفت را سوزانده و ابرهایی از دوده سیاه را ایجاد کرده و به استراتوسفر زمین فرستاده.
دوده میتوانسته تا سالها به راحتی در هوا بماند. تاریکی و سردی در سالهای اول بسیار شدید و سخت بودند، اما یک دهه ای زمان برد تا اینکه مقادیر نور به آرامی به حالت عادی برگردد، و حتی بیشتر تا اینکه آب و هوا به حالت عادی خود برگردد.
با همه این یافته‌ها باید توجه داشت که علت اصلی انقراض دایناسورها هنوز به قطعیت نرسیده است و این تنها یک فرضیه اثبات نشده است. گرم شدن ناگهانی زمین، سرد شدن ناگهانی زمین و مواردی از این دست، از دیگر فرضیه‌های چراییِ انقراض دایناسورها هستند.
