شورش مشتزنها که با نامهای قیام بوکسورها و جنبش ایهتوان نیز شناخته میشود، جنبشی میهنپرستانه بود که توسط انجمن هماهنگی درستکار در سالهای بین ۱۸۹۸ و ۱۹۰۱ در چین رخ داد.
این جنبش بر ضد امپریالیسم خارجی و مسیحیت بود. این برپاخاستن در جواب تاثیرگذاریهای بیگانگان در چین بود که ناراحتی معترضان دلایل گستردهای از تجار تریاک، تهاجم سیاسی و دخالتهای اقتصادی گرفته تا تبلیغات مبلغین مسیحیت را در برمیگرفت.
در ۱۹۰۰، جنگجویان مشتزن، خارجیهای شهر پکن را ترسانده و آنها را مجبور به پناه گرفتن در منطقه سفارتخانههای شهر پکن کردند.
این اقدام باعث شد تا ملکه "تزی شی" که در ابتدا در تردید بود، با پافشاری محافظهکاران دربار امپراتوری علیه بیگانگان اعلام جنگ کند.
دیپلماتها، مردمان غیرنظامی خارجی، سربازان و مسیحیان چینی در منطقه سفارتنشین پکن به محاصره نیروهای ارتش امپراتوری درآمدند که این محاصره ۵۵ روز طول کشید. حصر هنگامی پایان یافت که اتحاد هشت کشور اتریش-مجارستان، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، روسیه و ایالات متحده آمریکا نزدیک به ۲۰،۰۰۰ نیروی نظامی به چین فرستادند و پس از شکست دادن ارتش امپراتوری چین، پکن را گرفتند.
در نهایت با حمله تمامی نیروهای اتحاد شورش مشتزنها درهم کوبیده شد.
این شورش از همان ابتدا در آمریکا (که منافع اقتصادی خود را در خطر میدید) به جنگی مهم و محرک تبدیل شد.
پوستر تبلیغاتی ارتش امریکا بر علیه شورش مشتزنها در چین
ایالات متحده؛ ۱۹۰۰