"مراد چهارم" سلطان عثمانی بود که در ۲۷ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری نقرس درگذشت. مراد چهارم سلطان و خلیفه امپراتوری عثمانی پس از برکناری عمویش "مصطفی اول" از ۱۶۲۳ تا ۱۶۴۰ میلادی بر قلمرو عثمانی حکومت کرد.
مراد تنها یازده ساله بود که به سلطنت رسید. او در طول دوران سلطنتش، به قفقاز، آذربایجان، ایروان و تبریز لشکر کشید و صفویان را نیز شکست داد. مهمترین فتح او در دومین نبرد مراد با صفویان شکل گرفت که بغداد و بین‌النهرین به تصرف عثمانیان درآمد.
مورخان و محققان عثمانی در این امر اتفاق نظر دارند که سلطان مراد چهارم نخستین و تنها پادشاهی، پس از "سلیمان قانونی" بود که توانست قدرت و شکوه واقتدار دولت عثمانی را احیا کند. وی با اتکا به قدرت مطلق فردی و اعدام بیش از۲۰۰۰۰ تن از شورشیان، کوشید که امپراتوری، ثبات و عظمت خود را بازیابد و این از مهمترین دلایلی بود که زوال امپراتوری عثمانی را به تاخیر انداخت.
جالب است که سلطان مراد با به کار بردن توصیه‌های یکی از مشاورانش به نام "قوچی بیگ" که در رسالهٔ اصلاحی خود، از اقدامات "شاه عباس بزرگ" با ستایش یاد کرده و آن را راهنمای خوبی برای انجام اصطلاحات در عثمانی دانسته بود، توانست به اوضاع نابسامان امپراتوری سروسامان داده و موفقیت‌های بزرگی به دست آورد.
در جریان پاکسازی سازمانهای عمومی این کشور «رجب پاشا» وزیر اعظم خودرا اعدام کرد و ظرف چند روز صدها مقام دولتی و کارمند را به جرم ارتشاء، سوء استفاده از مقام و منزلت، دزدی از اموال عمومی، سردوانیدن مردم، امروز و فردا کردن و… به چوبه دار سپرد.
این پاکسازی در پی اعتراض افسران ارتش عثمانی به گسترش فساد اداری و بوروکراسی بد بود.
